Анализ верша рыгора барадулина бацьку

Dating > Анализ верша рыгора барадулина бацьку

Download links: → Анализ верша рыгора барадулина бацьку → Анализ верша рыгора барадулина бацьку

If you come across any problems or wish to ask a sin, please do not hesitate to contact our Support service using the. Itʼs possible that these automated requests were sent from another user on your network. Все способы скачивания видео хороши, но мы предоставляем быстрый и бесплатный сервис по скачиванию, конвертации и порезке видео! Unfortunately, it looks like the search requests sent from your IP address are automated.

Барадуліна займае тэма Бацькаўшчыны — малой радзімы Ушаччыны. Анти-спам проверка: Добро пожаловать на сайт Ответы онлайн, где вы можете задавать вопросы и получать ответы от других членов сообщества. Нужно написать отзыв на белорусском языке на верш Рыгора Барадулина Бацьку. Ты мне не падасі рукі, Глядзіш удаль з-пад шкла партрэта. If youʼre not sure about how to enable cookies, please refer to our. This means that Yandex will not be able to remember you in the future. З тае пары Каця ужо ведала,што не усё у прыродзе так лагодна и хораша,як здаецца.

Так называюць мову, слова нашы пісьменнікі, падкрэсліваючы значэнне мовы як духоўнага скарбу. Вось наша ўся сямейка ў хаце... Шчымлівыя, пранізлівыя барадулінскія радкі аб вернасці бацькоўскаму дому робяць чалавека лепшым, дабрэйшым, прылучаюць да вечных крыніц духоўнасці і чалавечнасці.

Водгук на верш Рыгора Брадулина бацьку - If youʼre not sure about how to enable cookies, please refer to our.

Ты мне не падасі рукі, Глядзіш удаль з-пад шкла партрэта. Ці бачыш, вырас сын які? Скажы хоць слова для прывета. А я… чакаў з усіх дарог Цябе ў сорак чацвёртым… летам Калоны ні адной не мог Я прапусціць з ахапкам кветак. Хацелася пачуць: «Сынок…» Ускрыкнуць радаснае: «Тата! » Бацькоўскім быў мне кожны крок… Усё ішлі, ішлі салдаты… Каторы раз сыходзіў снег… Дамоў вярнуліся суседзі. Я кожнаму насустрач бег І чуў кароткае: «Прыедзе…» Калі ў крыўдзе мне сябры Гразіліся бацькамі, Тады хацелася наўзрыд Заплакаць шчырымі слязамі. Не плакаў я - усім на злосць. Бо ў хаце быў адзін - мужчына. Не йшоў ты… Маці маладосць Глыбей заворвалі маршчыны. І зараз еду я здалёк, Чакаю ўсё - зайду, а маці Мне кажа: «Пазнаеш, сынок? Вось наша ўся сямейка ў хаце…» Паверыць цяжка мне таму, Што больш не прыйдзеш ты дадому. А шапку я заўжды здыму Перад магілай невядомай..